Günler öncesinden başlamıştım 23 Nisan tatili ile alakalı planlar yapmaya.. Aylarca kış, kıyamet sisli puslu havalardan sonra bahar gelmişti ve tamı tamına 3 gün tatilimiz vardı.. Dile kolay 3 koca gün :)) Harika bir tatil planlamasıyla beklemeye başladım çocuk bayramını..
O gün geldiğinde gördüm ki; evdeki hesap çarşıya uymazmış sahiden.. Tatilin ikinci gününe denk gelen Pazar gününe bir bebek mevlidi, bir de nikah merasimi rastlamıştı ve her ikisine de katılmak bizim için mecburi ötesi idi. Yaşadığım hayal kırıklığını bilmem ki tahmin edebiliyor musunuz?
Tatil planlarım suya düşünce bilmem kaç milyonuncu kez yaptığım gibi gene söz verdim kendime bi daha asla ama asla günler öncesinden plan yapmiycam diye. Aklıma esince düşücem yollara. Aha da buraya yazıyorum, yapmazsam nooliimm :))
Ben, hüzünle suya düşen hayallerimin akıp gitmesini seyrederken, yaşadığım hayal kırıklıklarından bihaber olan eşim, pazar akşamı;
“Bi teklifim var Eflatun yarın Edirne'ye gidelim mi? Selimiye'yi ziyaret edip biraz da gezer geliriz, olmaz mı?" dedi.
Ahh olmaz mı, olmaz mı? :))) Bi anda dünyam aydınlanıvermişti. "Aha da Eflatun, plansız programsız bir gezi teklifi.. Sözünün eri olduğunu kanıtlamanın vaktidir, gün bugündür" gazları eşliğinde pc yi elime alıp başladım Edirne'de nereye gidilir naapılır diye araştırıp listelemeye. Ertesi güne dair listeleme işimi bitirip soluğu yatakta aldım ki çabucak sabah olsun :)))
Sabah erkenden kalktık, çoluk çocuğu yataklarından çekiştirerek kaldırdık :)) miss gibi bi hava moralimiz tavan yapmış, herşey harika.. Vira Bismillah deyip çıktık yola.
Eşim yolun yarısı olmadan başladı "ben acıktım nerde kahvaltı yapsak" diye söylenmeye. Edirne hepi topu iki saat uzaklıkta İstanbul'a. Dedim ki;
“Yolda abidik gubidik bi tesiste kahvaltı yapmaktansa Edirne’ye vardığımızda temiz bir mekan bulup güzeelce yaparız kahvaltımızı ha ne dersin?”
"İyi öyle olsun, ama yöresel kahvaltı hazırlayan bi yer bulalım tamam mı? Savuşturmayalım."
Anlaştık..
Saat 9 u biraz geçe Edirne’ye vardık. Şehre girer girmez kısa bir süre sonra Selimiye camii tüm ihtişamıyla karşıladı bizi.. Açıkçası bu kadar kısa zamanda karşılaşmayı ummuyordum tarihi camiyle. Ağzım açık seyre dalmışken camiyi eşimin sesiyle geldim kendime.
“Hadi önce kahvaltımızı edelim sonra başlarız geziye!”
Şöyle bir tur attık Selimiye etrafında. Gördük ki sağımız solumuz ciğercilerle ve köftecilerle doluyken bir tanecik bile kahvaltı mekanı yok. Dön dolaş, ara tara nafile yok! En sonunda;
” Böyle geze geze bulamıycaz iyisi mi soralım bir esnafa yol göstersin bize” teklifimi kabul eden eşim, en yakın esnaftan adres almayı başardı. İyi ki sormuşuz zira akşama kadar da dolaşsak bulamayacakmışız. Bi yerlerden girip başka bi yerlerden çıkarak tarifini aldığımız mekana ulaşıp yöresel olmayan :))) kahvaltımızı yaptık.
Neyse yöresel olamasa da sonuçta lezzetli bir kahvaltı ile güzelce doyurduk karnımızı ve Selimiye Camii ile başladık Edirne kültür gezimize. Muhteşem bir cami olduğunu söylememe gerek yoktur herhalde. İyisi mi ben susayım resimler anlatsın:))))
Mimar Koca Sinan boşuna dememiş ustalık eserim diye..
Cami dış avlusunda gezerken vakıf müzesi yazısını görünce o tarafa yöneldik. Bizi şöyle bir sürpriz bekliyordu :))))
Edirne kültür gezisi için pazartesiyi seçmek süper bir fikirmiş meğersem:)))
Bütün büyük camilerde olduğu gibi Selimiye Camii'nin de birçok kapısı var avlusunda. O kapıların birinden çıktığımızda Osmanlı mezar taşlarının sergilendiği alanla karşılaştık. Orayı gezerken tam karşıda Edirne müzesini gördük.
Osmanlı dönemindeki mezar taşları
Edirne Müzesi
Galiba burayı da gezemiycez diye hayıflanırken açık olduğunu farkedip daldık içeriye. Müzede bir çok tarihi eser ve Osmanlı döneminde kullanılan alet ve edevat gördük. Bir çok resim çektik ve müze gezimizi sonlandırdık.
Selimiye Arastasından minik hediyeliklerimizi aldık.
Daha sonra ne mi yaptık? Bir sonraki yazıda:)))
